Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
halte an
du
hältst an
er/sie/es
hält an
wir
halten an
ihr
haltet an
sie/Sie
halten an
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
hielt an
du
hieltest an
er/sie/es
hielt an
wir
hielten an
ihr
hieltet an
sie/Sie
hielten an
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe angehalten
du
hast angehalten
er/sie/es
hat angehalten
wir
haben angehalten
ihr
habt angehalten
sie/Sie
haben angehalten
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte angehalten
du
hattest angehalten
er/sie/es
hatte angehalten
wir
hatten angehalten
ihr
hattet angehalten
sie/Sie
hatten angehalten
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde anhalten
du
wirst anhalten
er/sie/es
wird anhalten
wir
werden anhalten
ihr
werdet anhalten
sie/Sie
werden anhalten
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde angehalten haben
du
wirst angehalten haben
er/sie/es
wird angehalten haben
wir
werden angehalten haben
ihr
werdet angehalten haben
sie/Sie
werden angehalten haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [anhalten]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
halte an
du
haltest an
er/sie/es
halte an
wir
halten an
ihr
haltet an
sie/Sie
halten an
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe angehalten
du
habest angehalten
er/sie/es
habe angehalten
wir
haben angehalten
ihr
habet angehalten
sie/Sie
haben angehalten
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde anhalten
du
werdest anhalten
er/sie/es
werde anhalten
wir
werden anhalten
ihr
werdet anhalten
sie/Sie
werden anhalten
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde angehalten haben
du
werdest angehalten haben
er/sie/es
werde angehalten haben
wir
werden angehalten haben
ihr
werdet angehalten haben
sie/Sie
werden angehalten haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
hielte an
du
hieltest an
er/sie/es
hielte an
wir
hielten an
ihr
hieltet an
sie/Sie
hielten an
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte angehalten
du
hättest angehalten
er/sie/es
hätte angehalten
wir
hätten angehalten
ihr
hättet angehalten
sie/Sie
hätten angehalten
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde anhalten
du
würdest anhalten
er/sie/es
würde anhalten
wir
würden anhalten
ihr
würdet anhalten
sie/Sie
würden anhalten
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde angehalten haben
du
würdest angehalten haben
er/sie/es
würde angehalten haben
wir
würden angehalten haben
ihr
würdet angehalten haben
sie/Sie
würden angehalten haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [anhalten]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
halte an; halt an
ihr
haltet an
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [anhalten]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
