Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
nehme an
du
nimmst an
er/sie/es
nimmt an
wir
nehmen an
ihr
nehmt an
sie/Sie
nehmen an
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
nahm an
du
nahmst an
er/sie/es
nahm an
wir
nahmen an
ihr
nahmt an
sie/Sie
nahmen an
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe angenommen
du
hast angenommen
er/sie/es
hat angenommen
wir
haben angenommen
ihr
habt angenommen
sie/Sie
haben angenommen
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte angenommen
du
hattest angenommen
er/sie/es
hatte angenommen
wir
hatten angenommen
ihr
hattet angenommen
sie/Sie
hatten angenommen
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde annehmen
du
wirst annehmen
er/sie/es
wird annehmen
wir
werden annehmen
ihr
werdet annehmen
sie/Sie
werden annehmen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde angenommen haben
du
wirst angenommen haben
er/sie/es
wird angenommen haben
wir
werden angenommen haben
ihr
werdet angenommen haben
sie/Sie
werden angenommen haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [annehmen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
nehme an
du
nehmest an
er/sie/es
nehme an
wir
nehmen an
ihr
nehmet an
sie/Sie
nehmen an
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe angenommen
du
habest angenommen
er/sie/es
habe angenommen
wir
haben angenommen
ihr
habet angenommen
sie/Sie
haben angenommen
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde annehmen
du
werdest annehmen
er/sie/es
werde annehmen
wir
werden annehmen
ihr
werdet annehmen
sie/Sie
werden annehmen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde angenommen haben
du
werdest angenommen haben
er/sie/es
werde angenommen haben
wir
werden angenommen haben
ihr
werdet angenommen haben
sie/Sie
werden angenommen haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
nähme an
du
nähmest an
er/sie/es
nähme an
wir
nähmen an
ihr
nähmet an
sie/Sie
nähmen an
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte angenommen
du
hättest angenommen
er/sie/es
hätte angenommen
wir
hätten angenommen
ihr
hättet angenommen
sie/Sie
hätten angenommen
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde annehmen
du
würdest annehmen
er/sie/es
würde annehmen
wir
würden annehmen
ihr
würdet annehmen
sie/Sie
würden annehmen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde angenommen haben
du
würdest angenommen haben
er/sie/es
würde angenommen haben
wir
würden angenommen haben
ihr
würdet angenommen haben
sie/Sie
würden angenommen haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [annehmen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
nimm an
ihr
nehmt an
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [annehmen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
