Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
rege an
du
regst an
er/sie/es
regt an
wir
regen an
ihr
regt an
sie/Sie
regen an
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
regte an
du
regtest an
er/sie/es
regte an
wir
regten an
ihr
regtet an
sie/Sie
regten an
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe angeregt
du
hast angeregt
er/sie/es
hat angeregt
wir
haben angeregt
ihr
habt angeregt
sie/Sie
haben angeregt
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte angeregt
du
hattest angeregt
er/sie/es
hatte angeregt
wir
hatten angeregt
ihr
hattet angeregt
sie/Sie
hatten angeregt
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde anregen
du
wirst anregen
er/sie/es
wird anregen
wir
werden anregen
ihr
werdet anregen
sie/Sie
werden anregen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde angeregt haben
du
wirst angeregt haben
er/sie/es
wird angeregt haben
wir
werden angeregt haben
ihr
werdet angeregt haben
sie/Sie
werden angeregt haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [anregen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
rege an
du
regest an
er/sie/es
rege an
wir
regen an
ihr
reget an
sie/Sie
regen an
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe angeregt
du
habest angeregt
er/sie/es
habe angeregt
wir
haben angeregt
ihr
habet angeregt
sie/Sie
haben angeregt
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde anregen
du
werdest anregen
er/sie/es
werde anregen
wir
werden anregen
ihr
werdet anregen
sie/Sie
werden anregen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde angeregt haben
du
werdest angeregt haben
er/sie/es
werde angeregt haben
wir
werden angeregt haben
ihr
werdet angeregt haben
sie/Sie
werden angeregt haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
regte an
du
regtest an
er/sie/es
regte an
wir
regten an
ihr
regtet an
sie/Sie
regten an
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte angeregt
du
hättest angeregt
er/sie/es
hätte angeregt
wir
hätten angeregt
ihr
hättet angeregt
sie/Sie
hätten angeregt
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde anregen
du
würdest anregen
er/sie/es
würde anregen
wir
würden anregen
ihr
würdet anregen
sie/Sie
würden anregen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde angeregt haben
du
würdest angeregt haben
er/sie/es
würde angeregt haben
wir
würden angeregt haben
ihr
würdet angeregt haben
sie/Sie
würden angeregt haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [anregen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
rege an; reg an
ihr
regt an
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [anregen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
