Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
rufe an
du
rufst an
er/sie/es
ruft an
wir
rufen an
ihr
ruft an
sie/Sie
rufen an
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
rief an
du
riefst an
er/sie/es
rief an
wir
riefen an
ihr
rieft an
sie/Sie
riefen an
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe angerufen
du
hast angerufen
er/sie/es
hat angerufen
wir
haben angerufen
ihr
habt angerufen
sie/Sie
haben angerufen
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte angerufen
du
hattest angerufen
er/sie/es
hatte angerufen
wir
hatten angerufen
ihr
hattet angerufen
sie/Sie
hatten angerufen
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde anrufen
du
wirst anrufen
er/sie/es
wird anrufen
wir
werden anrufen
ihr
werdet anrufen
sie/Sie
werden anrufen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde angerufen haben
du
wirst angerufen haben
er/sie/es
wird angerufen haben
wir
werden angerufen haben
ihr
werdet angerufen haben
sie/Sie
werden angerufen haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [anrufen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
rufe an
du
rufest an
er/sie/es
rufe an
wir
rufen an
ihr
rufet an
sie/Sie
rufen an
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe angerufen
du
habest angerufen
er/sie/es
habe angerufen
wir
haben angerufen
ihr
habet angerufen
sie/Sie
haben angerufen
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde anrufen
du
werdest anrufen
er/sie/es
werde anrufen
wir
werden anrufen
ihr
werdet anrufen
sie/Sie
werden anrufen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde angerufen haben
du
werdest angerufen haben
er/sie/es
werde angerufen haben
wir
werden angerufen haben
ihr
werdet angerufen haben
sie/Sie
werden angerufen haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
riefe an
du
riefest an
er/sie/es
riefe an
wir
riefen an
ihr
riefet an
sie/Sie
riefen an
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte angerufen
du
hättest angerufen
er/sie/es
hätte angerufen
wir
hätten angerufen
ihr
hättet angerufen
sie/Sie
hätten angerufen
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde anrufen
du
würdest anrufen
er/sie/es
würde anrufen
wir
würden anrufen
ihr
würdet anrufen
sie/Sie
würden anrufen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde angerufen haben
du
würdest angerufen haben
er/sie/es
würde angerufen haben
wir
würden angerufen haben
ihr
würdet angerufen haben
sie/Sie
würden angerufen haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [anrufen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
rufe an; ruf an
ihr
ruft an
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [anrufen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
