Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
erhalte aufrecht
du
erhältst aufrecht
er/sie/es
erhält aufrecht
wir
erhalten aufrecht
ihr
erhaltet aufrecht
sie/Sie
erhalten aufrecht
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
erhielt aufrecht
du
erhieltest aufrecht
er/sie/es
erhielt aufrecht
wir
erhielten aufrecht
ihr
erhieltet aufrecht
sie/Sie
erhielten aufrecht
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe aufrechterhalten
du
hast aufrechterhalten
er/sie/es
hat aufrechterhalten
wir
haben aufrechterhalten
ihr
habt aufrechterhalten
sie/Sie
haben aufrechterhalten
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte aufrechterhalten
du
hattest aufrechterhalten
er/sie/es
hatte aufrechterhalten
wir
hatten aufrechterhalten
ihr
hattet aufrechterhalten
sie/Sie
hatten aufrechterhalten
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde aufrechterhalten
du
wirst aufrechterhalten
er/sie/es
wird aufrechterhalten
wir
werden aufrechterhalten
ihr
werdet aufrechterhalten
sie/Sie
werden aufrechterhalten
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde aufrechterhalten haben
du
wirst aufrechterhalten haben
er/sie/es
wird aufrechterhalten haben
wir
werden aufrechterhalten haben
ihr
werdet aufrechterhalten haben
sie/Sie
werden aufrechterhalten haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [aufrechterhalten]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
erhalte aufrecht
du
erhaltest aufrecht
er/sie/es
erhalte aufrecht
wir
erhalten aufrecht
ihr
erhaltet aufrecht
sie/Sie
erhalten aufrecht
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe aufrechterhalten
du
habest aufrechterhalten
er/sie/es
habe aufrechterhalten
wir
haben aufrechterhalten
ihr
habet aufrechterhalten
sie/Sie
haben aufrechterhalten
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde aufrechterhalten
du
werdest aufrechterhalten
er/sie/es
werde aufrechterhalten
wir
werden aufrechterhalten
ihr
werdet aufrechterhalten
sie/Sie
werden aufrechterhalten
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde aufrechterhalten haben
du
werdest aufrechterhalten haben
er/sie/es
werde aufrechterhalten haben
wir
werden aufrechterhalten haben
ihr
werdet aufrechterhalten haben
sie/Sie
werden aufrechterhalten haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
erhielte aufrecht
du
erhieltest aufrecht
er/sie/es
erhielte aufrecht
wir
erhielten aufrecht
ihr
erhieltet aufrecht
sie/Sie
erhielten aufrecht
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte aufrechterhalten
du
hättest aufrechterhalten
er/sie/es
hätte aufrechterhalten
wir
hätten aufrechterhalten
ihr
hättet aufrechterhalten
sie/Sie
hätten aufrechterhalten
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde aufrechterhalten
du
würdest aufrechterhalten
er/sie/es
würde aufrechterhalten
wir
würden aufrechterhalten
ihr
würdet aufrechterhalten
sie/Sie
würden aufrechterhalten
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde aufrechterhalten haben
du
würdest aufrechterhalten haben
er/sie/es
würde aufrechterhalten haben
wir
würden aufrechterhalten haben
ihr
würdet aufrechterhalten haben
sie/Sie
würden aufrechterhalten haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [aufrechterhalten]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
erhalte aufrecht; erhalt aufrecht
ihr
erhaltet aufrecht
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [aufrechterhalten]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);