Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
beantrage
du
beantragst
er/sie/es
beantragt
wir
beantragen
ihr
beantragt
sie/Sie
beantragen
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
beantragte
du
beantragtest
er/sie/es
beantragte
wir
beantragten
ihr
beantragtet
sie/Sie
beantragten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe beantragt
du
hast beantragt
er/sie/es
hat beantragt
wir
haben beantragt
ihr
habt beantragt
sie/Sie
haben beantragt
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte beantragt
du
hattest beantragt
er/sie/es
hatte beantragt
wir
hatten beantragt
ihr
hattet beantragt
sie/Sie
hatten beantragt
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde beantragen
du
wirst beantragen
er/sie/es
wird beantragen
wir
werden beantragen
ihr
werdet beantragen
sie/Sie
werden beantragen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde beantragt haben
du
wirst beantragt haben
er/sie/es
wird beantragt haben
wir
werden beantragt haben
ihr
werdet beantragt haben
sie/Sie
werden beantragt haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [beantragen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
beantrage
du
beantragest
er/sie/es
beantrage
wir
beantragen
ihr
beantraget
sie/Sie
beantragen
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe beantragt
du
habest beantragt
er/sie/es
habe beantragt
wir
haben beantragt
ihr
habet beantragt
sie/Sie
haben beantragt
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde beantragen
du
werdest beantragen
er/sie/es
werde beantragen
wir
werden beantragen
ihr
werdet beantragen
sie/Sie
werden beantragen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde beantragt haben
du
werdest beantragt haben
er/sie/es
werde beantragt haben
wir
werden beantragt haben
ihr
werdet beantragt haben
sie/Sie
werden beantragt haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
beantragte
du
beantragtest
er/sie/es
beantragte
wir
beantragten
ihr
beantragtet
sie/Sie
beantragten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte beantragt
du
hättest beantragt
er/sie/es
hätte beantragt
wir
hätten beantragt
ihr
hättet beantragt
sie/Sie
hätten beantragt
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde beantragen
du
würdest beantragen
er/sie/es
würde beantragen
wir
würden beantragen
ihr
würdet beantragen
sie/Sie
würden beantragen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde beantragt haben
du
würdest beantragt haben
er/sie/es
würde beantragt haben
wir
würden beantragt haben
ihr
würdet beantragt haben
sie/Sie
würden beantragt haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [beantragen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
beantrage; beantrag
ihr
beantragt
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [beantragen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
