Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
befalle
du
befällst
er/sie/es
befällt
wir
befallen
ihr
befallt
sie/Sie
befallen
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
befiel
du
befielst
er/sie/es
befiel
wir
befielen
ihr
befielt
sie/Sie
befielen
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe befallen
du
hast befallen
er/sie/es
hat befallen
wir
haben befallen
ihr
habt befallen
sie/Sie
haben befallen
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte befallen
du
hattest befallen
er/sie/es
hatte befallen
wir
hatten befallen
ihr
hattet befallen
sie/Sie
hatten befallen
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde befallen
du
wirst befallen
er/sie/es
wird befallen
wir
werden befallen
ihr
werdet befallen
sie/Sie
werden befallen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde befallen haben
du
wirst befallen haben
er/sie/es
wird befallen haben
wir
werden befallen haben
ihr
werdet befallen haben
sie/Sie
werden befallen haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [befallen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
befalle
du
befallest
er/sie/es
befalle
wir
befallen
ihr
befallet
sie/Sie
befallen
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe befallen
du
habest befallen
er/sie/es
habe befallen
wir
haben befallen
ihr
habet befallen
sie/Sie
haben befallen
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde befallen
du
werdest befallen
er/sie/es
werde befallen
wir
werden befallen
ihr
werdet befallen
sie/Sie
werden befallen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde befallen haben
du
werdest befallen haben
er/sie/es
werde befallen haben
wir
werden befallen haben
ihr
werdet befallen haben
sie/Sie
werden befallen haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
befiele
du
befielest
er/sie/es
befiele
wir
befielen
ihr
befielet
sie/Sie
befielen
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte befallen
du
hättest befallen
er/sie/es
hätte befallen
wir
hätten befallen
ihr
hättet befallen
sie/Sie
hätten befallen
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde befallen
du
würdest befallen
er/sie/es
würde befallen
wir
würden befallen
ihr
würdet befallen
sie/Sie
würden befallen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde befallen haben
du
würdest befallen haben
er/sie/es
würde befallen haben
wir
würden befallen haben
ihr
würdet befallen haben
sie/Sie
würden befallen haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [befallen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
befalle; befall
ihr
befallt
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [befallen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
