Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
beruhe
du
beruhst
er/sie/es
beruht
wir
beruhen
ihr
beruht
sie/Sie
beruhen
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
beruhte
du
beruhtest
er/sie/es
beruhte
wir
beruhten
ihr
beruhtet
sie/Sie
beruhten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe beruht
du
hast beruht
er/sie/es
hat beruht
wir
haben beruht
ihr
habt beruht
sie/Sie
haben beruht
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte beruht
du
hattest beruht
er/sie/es
hatte beruht
wir
hatten beruht
ihr
hattet beruht
sie/Sie
hatten beruht
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde beruhen
du
wirst beruhen
er/sie/es
wird beruhen
wir
werden beruhen
ihr
werdet beruhen
sie/Sie
werden beruhen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde beruht haben
du
wirst beruht haben
er/sie/es
wird beruht haben
wir
werden beruht haben
ihr
werdet beruht haben
sie/Sie
werden beruht haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [beruhen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
beruhe
du
beruhest
er/sie/es
beruhe
wir
beruhen
ihr
beruhet
sie/Sie
beruhen
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe beruht
du
habest beruht
er/sie/es
habe beruht
wir
haben beruht
ihr
habet beruht
sie/Sie
haben beruht
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde beruhen
du
werdest beruhen
er/sie/es
werde beruhen
wir
werden beruhen
ihr
werdet beruhen
sie/Sie
werden beruhen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde beruht haben
du
werdest beruht haben
er/sie/es
werde beruht haben
wir
werden beruht haben
ihr
werdet beruht haben
sie/Sie
werden beruht haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
beruhte
du
beruhtest
er/sie/es
beruhte
wir
beruhten
ihr
beruhtet
sie/Sie
beruhten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte beruht
du
hättest beruht
er/sie/es
hätte beruht
wir
hätten beruht
ihr
hättet beruht
sie/Sie
hätten beruht
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde beruhen
du
würdest beruhen
er/sie/es
würde beruhen
wir
würden beruhen
ihr
würdet beruhen
sie/Sie
würden beruhen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde beruht haben
du
würdest beruht haben
er/sie/es
würde beruht haben
wir
würden beruht haben
ihr
würdet beruht haben
sie/Sie
würden beruht haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [beruhen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
beruhe; beruh
ihr
beruht
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [beruhen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
