Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
berufe
du
berufst
er/sie/es
beruft
wir
berufen
ihr
beruft
sie/Sie
berufen
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
berief
du
beriefst
er/sie/es
berief
wir
beriefen
ihr
berieft
sie/Sie
beriefen
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe berufen
du
hast berufen
er/sie/es
hat berufen
wir
haben berufen
ihr
habt berufen
sie/Sie
haben berufen
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte berufen
du
hattest berufen
er/sie/es
hatte berufen
wir
hatten berufen
ihr
hattet berufen
sie/Sie
hatten berufen
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde berufen
du
wirst berufen
er/sie/es
wird berufen
wir
werden berufen
ihr
werdet berufen
sie/Sie
werden berufen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde berufen haben
du
wirst berufen haben
er/sie/es
wird berufen haben
wir
werden berufen haben
ihr
werdet berufen haben
sie/Sie
werden berufen haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [berufen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
berufe
du
berufest
er/sie/es
berufe
wir
berufen
ihr
berufet
sie/Sie
berufen
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe berufen
du
habest berufen
er/sie/es
habe berufen
wir
haben berufen
ihr
habet berufen
sie/Sie
haben berufen
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde berufen
du
werdest berufen
er/sie/es
werde berufen
wir
werden berufen
ihr
werdet berufen
sie/Sie
werden berufen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde berufen haben
du
werdest berufen haben
er/sie/es
werde berufen haben
wir
werden berufen haben
ihr
werdet berufen haben
sie/Sie
werden berufen haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
beriefe
du
beriefest
er/sie/es
beriefe
wir
beriefen
ihr
beriefet
sie/Sie
beriefen
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte berufen
du
hättest berufen
er/sie/es
hätte berufen
wir
hätten berufen
ihr
hättet berufen
sie/Sie
hätten berufen
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde berufen
du
würdest berufen
er/sie/es
würde berufen
wir
würden berufen
ihr
würdet berufen
sie/Sie
würden berufen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde berufen haben
du
würdest berufen haben
er/sie/es
würde berufen haben
wir
würden berufen haben
ihr
würdet berufen haben
sie/Sie
würden berufen haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [berufen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
berufe; beruf
ihr
beruft
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [berufen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
