Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
beweise
du
beweist
er/sie/es
beweist
wir
beweisen
ihr
beweist
sie/Sie
beweisen
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
bewies
du
bewiesest; bewiest
er/sie/es
bewies
wir
bewiesen
ihr
bewiest
sie/Sie
bewiesen
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe bewiesen
du
hast bewiesen
er/sie/es
hat bewiesen
wir
haben bewiesen
ihr
habt bewiesen
sie/Sie
haben bewiesen
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte bewiesen
du
hattest bewiesen
er/sie/es
hatte bewiesen
wir
hatten bewiesen
ihr
hattet bewiesen
sie/Sie
hatten bewiesen
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde beweisen
du
wirst beweisen
er/sie/es
wird beweisen
wir
werden beweisen
ihr
werdet beweisen
sie/Sie
werden beweisen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde bewiesen haben
du
wirst bewiesen haben
er/sie/es
wird bewiesen haben
wir
werden bewiesen haben
ihr
werdet bewiesen haben
sie/Sie
werden bewiesen haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [beweisen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
beweise
du
beweisest
er/sie/es
beweise
wir
beweisen
ihr
beweiset
sie/Sie
beweisen
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe bewiesen
du
habest bewiesen
er/sie/es
habe bewiesen
wir
haben bewiesen
ihr
habet bewiesen
sie/Sie
haben bewiesen
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde beweisen
du
werdest beweisen
er/sie/es
werde beweisen
wir
werden beweisen
ihr
werdet beweisen
sie/Sie
werden beweisen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde bewiesen haben
du
werdest bewiesen haben
er/sie/es
werde bewiesen haben
wir
werden bewiesen haben
ihr
werdet bewiesen haben
sie/Sie
werden bewiesen haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
bewiese
du
bewiesest
er/sie/es
bewiese
wir
bewiesen
ihr
bewieset
sie/Sie
bewiesen
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte bewiesen
du
hättest bewiesen
er/sie/es
hätte bewiesen
wir
hätten bewiesen
ihr
hättet bewiesen
sie/Sie
hätten bewiesen
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde beweisen
du
würdest beweisen
er/sie/es
würde beweisen
wir
würden beweisen
ihr
würdet beweisen
sie/Sie
würden beweisen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde bewiesen haben
du
würdest bewiesen haben
er/sie/es
würde bewiesen haben
wir
würden bewiesen haben
ihr
würdet bewiesen haben
sie/Sie
würden bewiesen haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [beweisen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
beweise; beweis
ihr
beweist
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [beweisen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
