Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
deute
du
deutest
er/sie/es
deutet
wir
deuten
ihr
deutet
sie/Sie
deuten
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
deutete
du
deutetest
er/sie/es
deutete
wir
deuteten
ihr
deutetet
sie/Sie
deuteten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe gedeutet
du
hast gedeutet
er/sie/es
hat gedeutet
wir
haben gedeutet
ihr
habt gedeutet
sie/Sie
haben gedeutet
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte gedeutet
du
hattest gedeutet
er/sie/es
hatte gedeutet
wir
hatten gedeutet
ihr
hattet gedeutet
sie/Sie
hatten gedeutet
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde deuten
du
wirst deuten
er/sie/es
wird deuten
wir
werden deuten
ihr
werdet deuten
sie/Sie
werden deuten
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde gedeutet haben
du
wirst gedeutet haben
er/sie/es
wird gedeutet haben
wir
werden gedeutet haben
ihr
werdet gedeutet haben
sie/Sie
werden gedeutet haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [deuten]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
deute
du
deutest
er/sie/es
deute
wir
deuten
ihr
deutet
sie/Sie
deuten
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe gedeutet
du
habest gedeutet
er/sie/es
habe gedeutet
wir
haben gedeutet
ihr
habet gedeutet
sie/Sie
haben gedeutet
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde deuten
du
werdest deuten
er/sie/es
werde deuten
wir
werden deuten
ihr
werdet deuten
sie/Sie
werden deuten
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde gedeutet haben
du
werdest gedeutet haben
er/sie/es
werde gedeutet haben
wir
werden gedeutet haben
ihr
werdet gedeutet haben
sie/Sie
werden gedeutet haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
deutete
du
deutetest
er/sie/es
deutete
wir
deuteten
ihr
deutetet
sie/Sie
deuteten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte gedeutet
du
hättest gedeutet
er/sie/es
hätte gedeutet
wir
hätten gedeutet
ihr
hättet gedeutet
sie/Sie
hätten gedeutet
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde deuten
du
würdest deuten
er/sie/es
würde deuten
wir
würden deuten
ihr
würdet deuten
sie/Sie
würden deuten
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde gedeutet haben
du
würdest gedeutet haben
er/sie/es
würde gedeutet haben
wir
würden gedeutet haben
ihr
würdet gedeutet haben
sie/Sie
würden gedeutet haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [deuten]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
deute; deut
ihr
deutet
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [deuten]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
