Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
darf
du
darfst
er/sie/es
darf
wir
dürfen
ihr
dürft
sie/Sie
dürfen
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
durfte
du
durftest
er/sie/es
durfte
wir
durften
ihr
durftet
sie/Sie
durften
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe gedurft
du
hast gedurft
er/sie/es
hat gedurft
wir
haben gedurft
ihr
habt gedurft
sie/Sie
haben gedurft
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte gedurft
du
hattest gedurft
er/sie/es
hatte gedurft
wir
hatten gedurft
ihr
hattet gedurft
sie/Sie
hatten gedurft
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde dürfen
du
wirst dürfen
er/sie/es
wird dürfen
wir
werden dürfen
ihr
werdet dürfen
sie/Sie
werden dürfen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde gedurft haben
du
wirst gedurft haben
er/sie/es
wird gedurft haben
wir
werden gedurft haben
ihr
werdet gedurft haben
sie/Sie
werden gedurft haben
Tryb łączący czasownika na czasownik nieregularny [dürfen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
dürfe
du
dürfest
er/sie/es
dürfe
wir
dürfen
ihr
dürfet
sie/Sie
dürfen
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe gedurft
du
habest gedurft
er/sie/es
habe gedurft
wir
haben gedurft
ihr
habet gedurft
sie/Sie
haben gedurft
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde dürfen
du
werdest dürfen
er/sie/es
werde dürfen
wir
werden dürfen
ihr
werdet dürfen
sie/Sie
werden dürfen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde gedurft haben
du
werdest gedurft haben
er/sie/es
werde gedurft haben
wir
werden gedurft haben
ihr
werdet gedurft haben
sie/Sie
werden gedurft haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
dürfte
du
dürftest
er/sie/es
dürfte
wir
dürften
ihr
dürftet
sie/Sie
dürften
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte gedurft
du
hättest gedurft
er/sie/es
hätte gedurft
wir
hätten gedurft
ihr
hättet gedurft
sie/Sie
hätten gedurft
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde dürfen
du
würdest dürfen
er/sie/es
würde dürfen
wir
würden dürfen
ihr
würdet dürfen
sie/Sie
würden dürfen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde gedurft haben
du
würdest gedurft haben
er/sie/es
würde gedurft haben
wir
würden gedurft haben
ihr
würdet gedurft haben
sie/Sie
würden gedurft haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikina czasownik nieregularny [dürfen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
dürfe
ihr
dürft
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika na czasownik nieregularny [dürfen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);