Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
knote
du
knotest
er/sie/es
knotet
wir
knoten
ihr
knotet
sie/Sie
knoten
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
knotete
du
knotetest
er/sie/es
knotete
wir
knoteten
ihr
knotetet
sie/Sie
knoteten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe geknotet
du
hast geknotet
er/sie/es
hat geknotet
wir
haben geknotet
ihr
habt geknotet
sie/Sie
haben geknotet
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte geknotet
du
hattest geknotet
er/sie/es
hatte geknotet
wir
hatten geknotet
ihr
hattet geknotet
sie/Sie
hatten geknotet
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde knoten
du
wirst knoten
er/sie/es
wird knoten
wir
werden knoten
ihr
werdet knoten
sie/Sie
werden knoten
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde geknotet haben
du
wirst geknotet haben
er/sie/es
wird geknotet haben
wir
werden geknotet haben
ihr
werdet geknotet haben
sie/Sie
werden geknotet haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [knoten]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
knote
du
knotest
er/sie/es
knote
wir
knoten
ihr
knotet
sie/Sie
knoten
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe geknotet
du
habest geknotet
er/sie/es
habe geknotet
wir
haben geknotet
ihr
habet geknotet
sie/Sie
haben geknotet
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde knoten
du
werdest knoten
er/sie/es
werde knoten
wir
werden knoten
ihr
werdet knoten
sie/Sie
werden knoten
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde geknotet haben
du
werdest geknotet haben
er/sie/es
werde geknotet haben
wir
werden geknotet haben
ihr
werdet geknotet haben
sie/Sie
werden geknotet haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
knotete
du
knotetest
er/sie/es
knotete
wir
knoteten
ihr
knotetet
sie/Sie
knoteten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte geknotet
du
hättest geknotet
er/sie/es
hätte geknotet
wir
hätten geknotet
ihr
hättet geknotet
sie/Sie
hätten geknotet
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde knoten
du
würdest knoten
er/sie/es
würde knoten
wir
würden knoten
ihr
würdet knoten
sie/Sie
würden knoten
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde geknotet haben
du
würdest geknotet haben
er/sie/es
würde geknotet haben
wir
würden geknotet haben
ihr
würdet geknotet haben
sie/Sie
würden geknotet haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [knoten]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
knote; knot
ihr
knotet
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [knoten]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
