Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
korrespondiere
du
korrespondierst
er/sie/es
korrespondiert
wir
korrespondieren
ihr
korrespondiert
sie/Sie
korrespondieren
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
korrespondierte
du
korrespondiertest
er/sie/es
korrespondierte
wir
korrespondierten
ihr
korrespondiertet
sie/Sie
korrespondierten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe korrespondiert
du
hast korrespondiert
er/sie/es
hat korrespondiert
wir
haben korrespondiert
ihr
habt korrespondiert
sie/Sie
haben korrespondiert
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte korrespondiert
du
hattest korrespondiert
er/sie/es
hatte korrespondiert
wir
hatten korrespondiert
ihr
hattet korrespondiert
sie/Sie
hatten korrespondiert
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde korrespondieren
du
wirst korrespondieren
er/sie/es
wird korrespondieren
wir
werden korrespondieren
ihr
werdet korrespondieren
sie/Sie
werden korrespondieren
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde korrespondiert haben
du
wirst korrespondiert haben
er/sie/es
wird korrespondiert haben
wir
werden korrespondiert haben
ihr
werdet korrespondiert haben
sie/Sie
werden korrespondiert haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [korrespondieren]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
korrespondiere
du
korrespondierest
er/sie/es
korrespondiere
wir
korrespondieren
ihr
korrespondieret
sie/Sie
korrespondieren
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe korrespondiert
du
habest korrespondiert
er/sie/es
habe korrespondiert
wir
haben korrespondiert
ihr
habet korrespondiert
sie/Sie
haben korrespondiert
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde korrespondieren
du
werdest korrespondieren
er/sie/es
werde korrespondieren
wir
werden korrespondieren
ihr
werdet korrespondieren
sie/Sie
werden korrespondieren
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde korrespondiert haben
du
werdest korrespondiert haben
er/sie/es
werde korrespondiert haben
wir
werden korrespondiert haben
ihr
werdet korrespondiert haben
sie/Sie
werden korrespondiert haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
korrespondierte
du
korrespondiertest
er/sie/es
korrespondierte
wir
korrespondierten
ihr
korrespondiertet
sie/Sie
korrespondierten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte korrespondiert
du
hättest korrespondiert
er/sie/es
hätte korrespondiert
wir
hätten korrespondiert
ihr
hättet korrespondiert
sie/Sie
hätten korrespondiert
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde korrespondieren
du
würdest korrespondieren
er/sie/es
würde korrespondieren
wir
würden korrespondieren
ihr
würdet korrespondieren
sie/Sie
würden korrespondieren
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde korrespondiert haben
du
würdest korrespondiert haben
er/sie/es
würde korrespondiert haben
wir
würden korrespondiert haben
ihr
würdet korrespondiert haben
sie/Sie
würden korrespondiert haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [korrespondieren]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
korrespondiere; korrespondier
ihr
korrespondiert
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [korrespondieren]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);