Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
vollziehe nach
du
vollziehst nach
er/sie/es
vollzieht nach
wir
vollziehen nach
ihr
vollzieht nach
sie/Sie
vollziehen nach
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
vollzog nach
du
vollzogst nach
er/sie/es
vollzog nach
wir
vollzogen nach
ihr
vollzogt nach
sie/Sie
vollzogen nach
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe nachvollzogen
du
hast nachvollzogen
er/sie/es
hat nachvollzogen
wir
haben nachvollzogen
ihr
habt nachvollzogen
sie/Sie
haben nachvollzogen
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte nachvollzogen
du
hattest nachvollzogen
er/sie/es
hatte nachvollzogen
wir
hatten nachvollzogen
ihr
hattet nachvollzogen
sie/Sie
hatten nachvollzogen
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde nachvollziehen
du
wirst nachvollziehen
er/sie/es
wird nachvollziehen
wir
werden nachvollziehen
ihr
werdet nachvollziehen
sie/Sie
werden nachvollziehen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde nachvollzogen haben
du
wirst nachvollzogen haben
er/sie/es
wird nachvollzogen haben
wir
werden nachvollzogen haben
ihr
werdet nachvollzogen haben
sie/Sie
werden nachvollzogen haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [nachvollziehen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
vollziehe nach
du
vollziehest nach
er/sie/es
vollziehe nach
wir
vollziehen nach
ihr
vollziehet nach
sie/Sie
vollziehen nach
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe nachvollzogen
du
habest nachvollzogen
er/sie/es
habe nachvollzogen
wir
haben nachvollzogen
ihr
habet nachvollzogen
sie/Sie
haben nachvollzogen
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde nachvollziehen
du
werdest nachvollziehen
er/sie/es
werde nachvollziehen
wir
werden nachvollziehen
ihr
werdet nachvollziehen
sie/Sie
werden nachvollziehen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde nachvollzogen haben
du
werdest nachvollzogen haben
er/sie/es
werde nachvollzogen haben
wir
werden nachvollzogen haben
ihr
werdet nachvollzogen haben
sie/Sie
werden nachvollzogen haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
vollzöge nach
du
vollzögest nach; vollzögst nach
er/sie/es
vollzöge nach
wir
vollzögen nach
ihr
vollzöget nach; vollzögt nach
sie/Sie
vollzögen nach
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte nachvollzogen
du
hättest nachvollzogen
er/sie/es
hätte nachvollzogen
wir
hätten nachvollzogen
ihr
hättet nachvollzogen
sie/Sie
hätten nachvollzogen
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde nachvollziehen
du
würdest nachvollziehen
er/sie/es
würde nachvollziehen
wir
würden nachvollziehen
ihr
würdet nachvollziehen
sie/Sie
würden nachvollziehen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde nachvollzogen haben
du
würdest nachvollzogen haben
er/sie/es
würde nachvollzogen haben
wir
würden nachvollzogen haben
ihr
würdet nachvollzogen haben
sie/Sie
würden nachvollzogen haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [nachvollziehen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
vollziehe nach; vollzieh nach
ihr
vollzieht nach
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [nachvollziehen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
