Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
resultiere
du
resultierst
er/sie/es
resultiert
wir
resultieren
ihr
resultiert
sie/Sie
resultieren
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
resultierte
du
resultiertest
er/sie/es
resultierte
wir
resultierten
ihr
resultiertet
sie/Sie
resultierten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe resultiert
du
hast resultiert
er/sie/es
hat resultiert
wir
haben resultiert
ihr
habt resultiert
sie/Sie
haben resultiert
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte resultiert
du
hattest resultiert
er/sie/es
hatte resultiert
wir
hatten resultiert
ihr
hattet resultiert
sie/Sie
hatten resultiert
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde resultieren
du
wirst resultieren
er/sie/es
wird resultieren
wir
werden resultieren
ihr
werdet resultieren
sie/Sie
werden resultieren
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde resultiert haben
du
wirst resultiert haben
er/sie/es
wird resultiert haben
wir
werden resultiert haben
ihr
werdet resultiert haben
sie/Sie
werden resultiert haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [resultieren]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
resultiere
du
resultierest
er/sie/es
resultiere
wir
resultieren
ihr
resultieret
sie/Sie
resultieren
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe resultiert
du
habest resultiert
er/sie/es
habe resultiert
wir
haben resultiert
ihr
habet resultiert
sie/Sie
haben resultiert
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde resultieren
du
werdest resultieren
er/sie/es
werde resultieren
wir
werden resultieren
ihr
werdet resultieren
sie/Sie
werden resultieren
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde resultiert haben
du
werdest resultiert haben
er/sie/es
werde resultiert haben
wir
werden resultiert haben
ihr
werdet resultiert haben
sie/Sie
werden resultiert haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
resultierte
du
resultiertest
er/sie/es
resultierte
wir
resultierten
ihr
resultiertet
sie/Sie
resultierten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte resultiert
du
hättest resultiert
er/sie/es
hätte resultiert
wir
hätten resultiert
ihr
hättet resultiert
sie/Sie
hätten resultiert
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde resultieren
du
würdest resultieren
er/sie/es
würde resultieren
wir
würden resultieren
ihr
würdet resultieren
sie/Sie
würden resultieren
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde resultiert haben
du
würdest resultiert haben
er/sie/es
würde resultiert haben
wir
würden resultiert haben
ihr
würdet resultiert haben
sie/Sie
würden resultiert haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [resultieren]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
resultiere; resultier
ihr
resultiert
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [resultieren]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
