Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
schrecke
du
schreckst
er/sie/es
schreckt
wir
schrecken
ihr
schreckt
sie/Sie
schrecken
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
schreckte
du
schrecktest
er/sie/es
schreckte
wir
schreckten
ihr
schrecktet
sie/Sie
schreckten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe geschreckt
du
hast geschreckt
er/sie/es
hat geschreckt
wir
haben geschreckt
ihr
habt geschreckt
sie/Sie
haben geschreckt
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte geschreckt
du
hattest geschreckt
er/sie/es
hatte geschreckt
wir
hatten geschreckt
ihr
hattet geschreckt
sie/Sie
hatten geschreckt
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde schrecken
du
wirst schrecken
er/sie/es
wird schrecken
wir
werden schrecken
ihr
werdet schrecken
sie/Sie
werden schrecken
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde geschreckt haben
du
wirst geschreckt haben
er/sie/es
wird geschreckt haben
wir
werden geschreckt haben
ihr
werdet geschreckt haben
sie/Sie
werden geschreckt haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [schrecken]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
schrecke
du
schreckest
er/sie/es
schrecke
wir
schrecken
ihr
schrecket
sie/Sie
schrecken
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe geschreckt
du
habest geschreckt
er/sie/es
habe geschreckt
wir
haben geschreckt
ihr
habet geschreckt
sie/Sie
haben geschreckt
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde schrecken
du
werdest schrecken
er/sie/es
werde schrecken
wir
werden schrecken
ihr
werdet schrecken
sie/Sie
werden schrecken
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde geschreckt haben
du
werdest geschreckt haben
er/sie/es
werde geschreckt haben
wir
werden geschreckt haben
ihr
werdet geschreckt haben
sie/Sie
werden geschreckt haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
schreckte
du
schrecktest
er/sie/es
schreckte
wir
schreckten
ihr
schrecktet
sie/Sie
schreckten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte geschreckt
du
hättest geschreckt
er/sie/es
hätte geschreckt
wir
hätten geschreckt
ihr
hättet geschreckt
sie/Sie
hätten geschreckt
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde schrecken
du
würdest schrecken
er/sie/es
würde schrecken
wir
würden schrecken
ihr
würdet schrecken
sie/Sie
würden schrecken
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde geschreckt haben
du
würdest geschreckt haben
er/sie/es
würde geschreckt haben
wir
würden geschreckt haben
ihr
würdet geschreckt haben
sie/Sie
würden geschreckt haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [schrecken]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
schrecke; schreck
ihr
schreckt
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [schrecken]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
