Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
signiere
du
signierst
er/sie/es
signiert
wir
signieren
ihr
signiert
sie/Sie
signieren
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
signierte
du
signiertest
er/sie/es
signierte
wir
signierten
ihr
signiertet
sie/Sie
signierten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe signiert
du
hast signiert
er/sie/es
hat signiert
wir
haben signiert
ihr
habt signiert
sie/Sie
haben signiert
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte signiert
du
hattest signiert
er/sie/es
hatte signiert
wir
hatten signiert
ihr
hattet signiert
sie/Sie
hatten signiert
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde signieren
du
wirst signieren
er/sie/es
wird signieren
wir
werden signieren
ihr
werdet signieren
sie/Sie
werden signieren
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde signiert haben
du
wirst signiert haben
er/sie/es
wird signiert haben
wir
werden signiert haben
ihr
werdet signiert haben
sie/Sie
werden signiert haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [signieren]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
signiere
du
signierest
er/sie/es
signiere
wir
signieren
ihr
signieret
sie/Sie
signieren
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe signiert
du
habest signiert
er/sie/es
habe signiert
wir
haben signiert
ihr
habet signiert
sie/Sie
haben signiert
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde signieren
du
werdest signieren
er/sie/es
werde signieren
wir
werden signieren
ihr
werdet signieren
sie/Sie
werden signieren
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde signiert haben
du
werdest signiert haben
er/sie/es
werde signiert haben
wir
werden signiert haben
ihr
werdet signiert haben
sie/Sie
werden signiert haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
signierte
du
signiertest
er/sie/es
signierte
wir
signierten
ihr
signiertet
sie/Sie
signierten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte signiert
du
hättest signiert
er/sie/es
hätte signiert
wir
hätten signiert
ihr
hättet signiert
sie/Sie
hätten signiert
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde signieren
du
würdest signieren
er/sie/es
würde signieren
wir
würden signieren
ihr
würdet signieren
sie/Sie
würden signieren
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde signiert haben
du
würdest signiert haben
er/sie/es
würde signiert haben
wir
würden signiert haben
ihr
würdet signiert haben
sie/Sie
würden signiert haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [signieren]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
signiere; signier
ihr
signiert
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [signieren]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
