Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
finde statt
du
findest statt
er/sie/es
findet statt
wir
finden statt
ihr
findet statt
sie/Sie
finden statt
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
fand statt
du
fandest statt; fandst statt
er/sie/es
fand statt
wir
fanden statt
ihr
fandet statt
sie/Sie
fanden statt
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe stattgefunden
du
hast stattgefunden
er/sie/es
hat stattgefunden
wir
haben stattgefunden
ihr
habt stattgefunden
sie/Sie
haben stattgefunden
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte stattgefunden
du
hattest stattgefunden
er/sie/es
hatte stattgefunden
wir
hatten stattgefunden
ihr
hattet stattgefunden
sie/Sie
hatten stattgefunden
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde stattfinden
du
wirst stattfinden
er/sie/es
wird stattfinden
wir
werden stattfinden
ihr
werdet stattfinden
sie/Sie
werden stattfinden
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde stattgefunden haben
du
wirst stattgefunden haben
er/sie/es
wird stattgefunden haben
wir
werden stattgefunden haben
ihr
werdet stattgefunden haben
sie/Sie
werden stattgefunden haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [stattfinden]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
finde statt
du
findest statt
er/sie/es
finde statt
wir
finden statt
ihr
findet statt
sie/Sie
finden statt
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe stattgefunden
du
habest stattgefunden
er/sie/es
habe stattgefunden
wir
haben stattgefunden
ihr
habet stattgefunden
sie/Sie
haben stattgefunden
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde stattfinden
du
werdest stattfinden
er/sie/es
werde stattfinden
wir
werden stattfinden
ihr
werdet stattfinden
sie/Sie
werden stattfinden
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde stattgefunden haben
du
werdest stattgefunden haben
er/sie/es
werde stattgefunden haben
wir
werden stattgefunden haben
ihr
werdet stattgefunden haben
sie/Sie
werden stattgefunden haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
fände statt
du
fändest statt
er/sie/es
fände statt
wir
fänden statt
ihr
fändet statt
sie/Sie
fänden statt
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte stattgefunden
du
hättest stattgefunden
er/sie/es
hätte stattgefunden
wir
hätten stattgefunden
ihr
hättet stattgefunden
sie/Sie
hätten stattgefunden
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde stattfinden
du
würdest stattfinden
er/sie/es
würde stattfinden
wir
würden stattfinden
ihr
würdet stattfinden
sie/Sie
würden stattfinden
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde stattgefunden haben
du
würdest stattgefunden haben
er/sie/es
würde stattgefunden haben
wir
würden stattgefunden haben
ihr
würdet stattgefunden haben
sie/Sie
würden stattgefunden haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [stattfinden]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
finde statt; find statt
ihr
findet statt
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [stattfinden]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
