Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
stimuliere
du
stimulierst
er/sie/es
stimuliert
wir
stimulieren
ihr
stimuliert
sie/Sie
stimulieren
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
stimulierte
du
stimuliertest
er/sie/es
stimulierte
wir
stimulierten
ihr
stimuliertet
sie/Sie
stimulierten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe stimuliert
du
hast stimuliert
er/sie/es
hat stimuliert
wir
haben stimuliert
ihr
habt stimuliert
sie/Sie
haben stimuliert
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte stimuliert
du
hattest stimuliert
er/sie/es
hatte stimuliert
wir
hatten stimuliert
ihr
hattet stimuliert
sie/Sie
hatten stimuliert
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde stimulieren
du
wirst stimulieren
er/sie/es
wird stimulieren
wir
werden stimulieren
ihr
werdet stimulieren
sie/Sie
werden stimulieren
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde stimuliert haben
du
wirst stimuliert haben
er/sie/es
wird stimuliert haben
wir
werden stimuliert haben
ihr
werdet stimuliert haben
sie/Sie
werden stimuliert haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [stimulieren]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
stimuliere
du
stimulierest
er/sie/es
stimuliere
wir
stimulieren
ihr
stimulieret
sie/Sie
stimulieren
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe stimuliert
du
habest stimuliert
er/sie/es
habe stimuliert
wir
haben stimuliert
ihr
habet stimuliert
sie/Sie
haben stimuliert
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde stimulieren
du
werdest stimulieren
er/sie/es
werde stimulieren
wir
werden stimulieren
ihr
werdet stimulieren
sie/Sie
werden stimulieren
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde stimuliert haben
du
werdest stimuliert haben
er/sie/es
werde stimuliert haben
wir
werden stimuliert haben
ihr
werdet stimuliert haben
sie/Sie
werden stimuliert haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
stimulierte
du
stimuliertest
er/sie/es
stimulierte
wir
stimulierten
ihr
stimuliertet
sie/Sie
stimulierten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte stimuliert
du
hättest stimuliert
er/sie/es
hätte stimuliert
wir
hätten stimuliert
ihr
hättet stimuliert
sie/Sie
hätten stimuliert
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde stimulieren
du
würdest stimulieren
er/sie/es
würde stimulieren
wir
würden stimulieren
ihr
würdet stimulieren
sie/Sie
würden stimulieren
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde stimuliert haben
du
würdest stimuliert haben
er/sie/es
würde stimuliert haben
wir
würden stimuliert haben
ihr
würdet stimuliert haben
sie/Sie
würden stimuliert haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [stimulieren]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
stimuliere; stimulier
ihr
stimuliert
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [stimulieren]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
