Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
verlange
du
verlangst
er/sie/es
verlangt
wir
verlangen
ihr
verlangt
sie/Sie
verlangen
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
verlangte
du
verlangtest
er/sie/es
verlangte
wir
verlangten
ihr
verlangtet
sie/Sie
verlangten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe verlangt
du
hast verlangt
er/sie/es
hat verlangt
wir
haben verlangt
ihr
habt verlangt
sie/Sie
haben verlangt
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte verlangt
du
hattest verlangt
er/sie/es
hatte verlangt
wir
hatten verlangt
ihr
hattet verlangt
sie/Sie
hatten verlangt
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde verlangen
du
wirst verlangen
er/sie/es
wird verlangen
wir
werden verlangen
ihr
werdet verlangen
sie/Sie
werden verlangen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde verlangt haben
du
wirst verlangt haben
er/sie/es
wird verlangt haben
wir
werden verlangt haben
ihr
werdet verlangt haben
sie/Sie
werden verlangt haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [verlangen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
verlange
du
verlangest
er/sie/es
verlange
wir
verlangen
ihr
verlanget
sie/Sie
verlangen
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe verlangt
du
habest verlangt
er/sie/es
habe verlangt
wir
haben verlangt
ihr
habet verlangt
sie/Sie
haben verlangt
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde verlangen
du
werdest verlangen
er/sie/es
werde verlangen
wir
werden verlangen
ihr
werdet verlangen
sie/Sie
werden verlangen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde verlangt haben
du
werdest verlangt haben
er/sie/es
werde verlangt haben
wir
werden verlangt haben
ihr
werdet verlangt haben
sie/Sie
werden verlangt haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
verlangte
du
verlangtest
er/sie/es
verlangte
wir
verlangten
ihr
verlangtet
sie/Sie
verlangten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte verlangt
du
hättest verlangt
er/sie/es
hätte verlangt
wir
hätten verlangt
ihr
hättet verlangt
sie/Sie
hätten verlangt
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde verlangen
du
würdest verlangen
er/sie/es
würde verlangen
wir
würden verlangen
ihr
würdet verlangen
sie/Sie
würden verlangen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde verlangt haben
du
würdest verlangt haben
er/sie/es
würde verlangt haben
wir
würden verlangt haben
ihr
würdet verlangt haben
sie/Sie
würden verlangt haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [verlangen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
verlange; verlang
ihr
verlangt
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [verlangen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);