Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
gebe zu
du
gibst zu
er/sie/es
gibt zu
wir
geben zu
ihr
gebt zu
sie/Sie
geben zu
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
gab zu
du
gabst zu
er/sie/es
gab zu
wir
gaben zu
ihr
gabt zu
sie/Sie
gaben zu
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe zugegeben
du
hast zugegeben
er/sie/es
hat zugegeben
wir
haben zugegeben
ihr
habt zugegeben
sie/Sie
haben zugegeben
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte zugegeben
du
hattest zugegeben
er/sie/es
hatte zugegeben
wir
hatten zugegeben
ihr
hattet zugegeben
sie/Sie
hatten zugegeben
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde zugeben
du
wirst zugeben
er/sie/es
wird zugeben
wir
werden zugeben
ihr
werdet zugeben
sie/Sie
werden zugeben
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde zugegeben haben
du
wirst zugegeben haben
er/sie/es
wird zugegeben haben
wir
werden zugegeben haben
ihr
werdet zugegeben haben
sie/Sie
werden zugegeben haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [zugeben]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
gebe zu
du
gebest zu
er/sie/es
gebe zu
wir
geben zu
ihr
gebet zu
sie/Sie
geben zu
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe zugegeben
du
habest zugegeben
er/sie/es
habe zugegeben
wir
haben zugegeben
ihr
habet zugegeben
sie/Sie
haben zugegeben
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde zugeben
du
werdest zugeben
er/sie/es
werde zugeben
wir
werden zugeben
ihr
werdet zugeben
sie/Sie
werden zugeben
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde zugegeben haben
du
werdest zugegeben haben
er/sie/es
werde zugegeben haben
wir
werden zugegeben haben
ihr
werdet zugegeben haben
sie/Sie
werden zugegeben haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
gäbe zu
du
gäbest zu; gäbst zu
er/sie/es
gäbe zu
wir
gäben zu
ihr
gäbet zu; gäbt zu
sie/Sie
gäben zu
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte zugegeben
du
hättest zugegeben
er/sie/es
hätte zugegeben
wir
hätten zugegeben
ihr
hättet zugegeben
sie/Sie
hätten zugegeben
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde zugeben
du
würdest zugeben
er/sie/es
würde zugeben
wir
würden zugeben
ihr
würdet zugeben
sie/Sie
würden zugeben
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde zugegeben haben
du
würdest zugegeben haben
er/sie/es
würde zugegeben haben
wir
würden zugegeben haben
ihr
würdet zugegeben haben
sie/Sie
würden zugegeben haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [zugeben]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
gib zu
ihr
gebt zu
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [zugeben]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
