Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
ignoriere
du
ignorierst
er/sie/es
ignoriert
wir
ignorieren
ihr
ignoriert
sie/Sie
ignorieren
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
ignorierte
du
ignoriertest
er/sie/es
ignorierte
wir
ignorierten
ihr
ignoriertet
sie/Sie
ignorierten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe ignoriert
du
hast ignoriert
er/sie/es
hat ignoriert
wir
haben ignoriert
ihr
habt ignoriert
sie/Sie
haben ignoriert
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte ignoriert
du
hattest ignoriert
er/sie/es
hatte ignoriert
wir
hatten ignoriert
ihr
hattet ignoriert
sie/Sie
hatten ignoriert
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde ignorieren
du
wirst ignorieren
er/sie/es
wird ignorieren
wir
werden ignorieren
ihr
werdet ignorieren
sie/Sie
werden ignorieren
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde ignoriert haben
du
wirst ignoriert haben
er/sie/es
wird ignoriert haben
wir
werden ignoriert haben
ihr
werdet ignoriert haben
sie/Sie
werden ignoriert haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [ignorieren]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
ignoriere
du
ignorierest
er/sie/es
ignoriere
wir
ignorieren
ihr
ignorieret
sie/Sie
ignorieren
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe ignoriert
du
habest ignoriert
er/sie/es
habe ignoriert
wir
haben ignoriert
ihr
habet ignoriert
sie/Sie
haben ignoriert
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde ignorieren
du
werdest ignorieren
er/sie/es
werde ignorieren
wir
werden ignorieren
ihr
werdet ignorieren
sie/Sie
werden ignorieren
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde ignoriert haben
du
werdest ignoriert haben
er/sie/es
werde ignoriert haben
wir
werden ignoriert haben
ihr
werdet ignoriert haben
sie/Sie
werden ignoriert haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
ignorierte
du
ignoriertest
er/sie/es
ignorierte
wir
ignorierten
ihr
ignoriertet
sie/Sie
ignorierten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte ignoriert
du
hättest ignoriert
er/sie/es
hätte ignoriert
wir
hätten ignoriert
ihr
hättet ignoriert
sie/Sie
hätten ignoriert
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde ignorieren
du
würdest ignorieren
er/sie/es
würde ignorieren
wir
würden ignorieren
ihr
würdet ignorieren
sie/Sie
würden ignorieren
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde ignoriert haben
du
würdest ignoriert haben
er/sie/es
würde ignoriert haben
wir
würden ignoriert haben
ihr
würdet ignoriert haben
sie/Sie
würden ignoriert haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [ignorieren]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
ignoriere; ignorier
ihr
ignoriert
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [ignorieren]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
