Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
addiere
du
addierst
er/sie/es
addiert
wir
addieren
ihr
addiert
sie/Sie
addieren
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
addierte
du
addiertest
er/sie/es
addierte
wir
addierten
ihr
addiertet
sie/Sie
addierten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe addiert
du
hast addiert
er/sie/es
hat addiert
wir
haben addiert
ihr
habt addiert
sie/Sie
haben addiert
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte addiert
du
hattest addiert
er/sie/es
hatte addiert
wir
hatten addiert
ihr
hattet addiert
sie/Sie
hatten addiert
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde addieren
du
wirst addieren
er/sie/es
wird addieren
wir
werden addieren
ihr
werdet addieren
sie/Sie
werden addieren
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde addiert haben
du
wirst addiert haben
er/sie/es
wird addiert haben
wir
werden addiert haben
ihr
werdet addiert haben
sie/Sie
werden addiert haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [addieren]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
addiere
du
addierest
er/sie/es
addiere
wir
addieren
ihr
addieret
sie/Sie
addieren
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe addiert
du
habest addiert
er/sie/es
habe addiert
wir
haben addiert
ihr
habet addiert
sie/Sie
haben addiert
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde addieren
du
werdest addieren
er/sie/es
werde addieren
wir
werden addieren
ihr
werdet addieren
sie/Sie
werden addieren
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde addiert haben
du
werdest addiert haben
er/sie/es
werde addiert haben
wir
werden addiert haben
ihr
werdet addiert haben
sie/Sie
werden addiert haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
addierte
du
addiertest
er/sie/es
addierte
wir
addierten
ihr
addiertet
sie/Sie
addierten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte addiert
du
hättest addiert
er/sie/es
hätte addiert
wir
hätten addiert
ihr
hättet addiert
sie/Sie
hätten addiert
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde addieren
du
würdest addieren
er/sie/es
würde addieren
wir
würden addieren
ihr
würdet addieren
sie/Sie
würden addieren
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde addiert haben
du
würdest addiert haben
er/sie/es
würde addiert haben
wir
würden addiert haben
ihr
würdet addiert haben
sie/Sie
würden addiert haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [addieren]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
addiere; addier
ihr
addiert
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [addieren]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
