Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
erkenne an
du
erkennst an
er/sie/es
erkennt an
wir
erkennen an
ihr
erkennt an
sie/Sie
erkennen an
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
erkannte an
du
erkanntest an
er/sie/es
erkannte an
wir
erkannten an
ihr
erkanntet an
sie/Sie
erkannten an
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe anerkannt
du
hast anerkannt
er/sie/es
hat anerkannt
wir
haben anerkannt
ihr
habt anerkannt
sie/Sie
haben anerkannt
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte anerkannt
du
hattest anerkannt
er/sie/es
hatte anerkannt
wir
hatten anerkannt
ihr
hattet anerkannt
sie/Sie
hatten anerkannt
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde anerkennen
du
wirst anerkennen
er/sie/es
wird anerkennen
wir
werden anerkennen
ihr
werdet anerkennen
sie/Sie
werden anerkennen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde anerkannt haben
du
wirst anerkannt haben
er/sie/es
wird anerkannt haben
wir
werden anerkannt haben
ihr
werdet anerkannt haben
sie/Sie
werden anerkannt haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [anerkennen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
erkenne an
du
erkennest an
er/sie/es
erkenne an
wir
erkennen an
ihr
erkennet an
sie/Sie
erkennen an
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe anerkannt
du
habest anerkannt
er/sie/es
habe anerkannt
wir
haben anerkannt
ihr
habet anerkannt
sie/Sie
haben anerkannt
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde anerkennen
du
werdest anerkennen
er/sie/es
werde anerkennen
wir
werden anerkennen
ihr
werdet anerkennen
sie/Sie
werden anerkennen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde anerkannt haben
du
werdest anerkannt haben
er/sie/es
werde anerkannt haben
wir
werden anerkannt haben
ihr
werdet anerkannt haben
sie/Sie
werden anerkannt haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
erkennte an
du
erkenntest an
er/sie/es
erkennte an
wir
erkennten an
ihr
erkenntet an
sie/Sie
erkennten an
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte anerkannt
du
hättest anerkannt
er/sie/es
hätte anerkannt
wir
hätten anerkannt
ihr
hättet anerkannt
sie/Sie
hätten anerkannt
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde anerkennen
du
würdest anerkennen
er/sie/es
würde anerkennen
wir
würden anerkennen
ihr
würdet anerkennen
sie/Sie
würden anerkennen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde anerkannt haben
du
würdest anerkannt haben
er/sie/es
würde anerkannt haben
wir
würden anerkannt haben
ihr
würdet anerkannt haben
sie/Sie
würden anerkannt haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [anerkennen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
erkenne an; erkenn an
ihr
erkennt an
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [anerkennen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
