Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
liege an
du
liegst an
er/sie/es
liegt an
wir
liegen an
ihr
liegt an
sie/Sie
liegen an
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
lag an
du
lagst an
er/sie/es
lag an
wir
lagen an
ihr
lagt an
sie/Sie
lagen an
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe angelegen
du
hast angelegen
er/sie/es
hat angelegen
wir
haben angelegen
ihr
habt angelegen
sie/Sie
haben angelegen
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte angelegen
du
hattest angelegen
er/sie/es
hatte angelegen
wir
hatten angelegen
ihr
hattet angelegen
sie/Sie
hatten angelegen
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde anliegen
du
wirst anliegen
er/sie/es
wird anliegen
wir
werden anliegen
ihr
werdet anliegen
sie/Sie
werden anliegen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde angelegen haben
du
wirst angelegen haben
er/sie/es
wird angelegen haben
wir
werden angelegen haben
ihr
werdet angelegen haben
sie/Sie
werden angelegen haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [anliegen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
liege an
du
liegest an
er/sie/es
liege an
wir
liegen an
ihr
lieget an
sie/Sie
liegen an
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe angelegen
du
habest angelegen
er/sie/es
habe angelegen
wir
haben angelegen
ihr
habet angelegen
sie/Sie
haben angelegen
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde anliegen
du
werdest anliegen
er/sie/es
werde anliegen
wir
werden anliegen
ihr
werdet anliegen
sie/Sie
werden anliegen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde angelegen haben
du
werdest angelegen haben
er/sie/es
werde angelegen haben
wir
werden angelegen haben
ihr
werdet angelegen haben
sie/Sie
werden angelegen haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
läge an
du
lägest an
er/sie/es
läge an
wir
lägen an
ihr
läget an
sie/Sie
lägen an
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte angelegen
du
hättest angelegen
er/sie/es
hätte angelegen
wir
hätten angelegen
ihr
hättet angelegen
sie/Sie
hätten angelegen
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde anliegen
du
würdest anliegen
er/sie/es
würde anliegen
wir
würden anliegen
ihr
würdet anliegen
sie/Sie
würden anliegen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde angelegen haben
du
würdest angelegen haben
er/sie/es
würde angelegen haben
wir
würden angelegen haben
ihr
würdet angelegen haben
sie/Sie
würden angelegen haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [anliegen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
liege an; lieg an
ihr
liegt an
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [anliegen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
