Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
appelliere
du
appellierst
er/sie/es
appelliert
wir
appellieren
ihr
appelliert
sie/Sie
appellieren
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
appellierte
du
appelliertest
er/sie/es
appellierte
wir
appellierten
ihr
appelliertet
sie/Sie
appellierten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe appelliert
du
hast appelliert
er/sie/es
hat appelliert
wir
haben appelliert
ihr
habt appelliert
sie/Sie
haben appelliert
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte appelliert
du
hattest appelliert
er/sie/es
hatte appelliert
wir
hatten appelliert
ihr
hattet appelliert
sie/Sie
hatten appelliert
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde appellieren
du
wirst appellieren
er/sie/es
wird appellieren
wir
werden appellieren
ihr
werdet appellieren
sie/Sie
werden appellieren
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde appelliert haben
du
wirst appelliert haben
er/sie/es
wird appelliert haben
wir
werden appelliert haben
ihr
werdet appelliert haben
sie/Sie
werden appelliert haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [appellieren]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
appelliere
du
appellierest
er/sie/es
appelliere
wir
appellieren
ihr
appellieret
sie/Sie
appellieren
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe appelliert
du
habest appelliert
er/sie/es
habe appelliert
wir
haben appelliert
ihr
habet appelliert
sie/Sie
haben appelliert
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde appellieren
du
werdest appellieren
er/sie/es
werde appellieren
wir
werden appellieren
ihr
werdet appellieren
sie/Sie
werden appellieren
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde appelliert haben
du
werdest appelliert haben
er/sie/es
werde appelliert haben
wir
werden appelliert haben
ihr
werdet appelliert haben
sie/Sie
werden appelliert haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
appellierte
du
appelliertest
er/sie/es
appellierte
wir
appellierten
ihr
appelliertet
sie/Sie
appellierten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte appelliert
du
hättest appelliert
er/sie/es
hätte appelliert
wir
hätten appelliert
ihr
hättet appelliert
sie/Sie
hätten appelliert
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde appellieren
du
würdest appellieren
er/sie/es
würde appellieren
wir
würden appellieren
ihr
würdet appellieren
sie/Sie
würden appellieren
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde appelliert haben
du
würdest appelliert haben
er/sie/es
würde appelliert haben
wir
würden appelliert haben
ihr
würdet appelliert haben
sie/Sie
würden appelliert haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [appellieren]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
appelliere; appellier
ihr
appelliert
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [appellieren]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
