Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
benehme
du
benimmst
er/sie/es
benimmt
wir
benehmen
ihr
benehmt
sie/Sie
benehmen
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
benahm
du
benahmst
er/sie/es
benahm
wir
benahmen
ihr
benahmt
sie/Sie
benahmen
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe benommen
du
hast benommen
er/sie/es
hat benommen
wir
haben benommen
ihr
habt benommen
sie/Sie
haben benommen
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte benommen
du
hattest benommen
er/sie/es
hatte benommen
wir
hatten benommen
ihr
hattet benommen
sie/Sie
hatten benommen
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde benehmen
du
wirst benehmen
er/sie/es
wird benehmen
wir
werden benehmen
ihr
werdet benehmen
sie/Sie
werden benehmen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde benommen haben
du
wirst benommen haben
er/sie/es
wird benommen haben
wir
werden benommen haben
ihr
werdet benommen haben
sie/Sie
werden benommen haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [benehmen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
benehme
du
benehmest
er/sie/es
benehme
wir
benehmen
ihr
benehmet
sie/Sie
benehmen
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe benommen
du
habest benommen
er/sie/es
habe benommen
wir
haben benommen
ihr
habet benommen
sie/Sie
haben benommen
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde benehmen
du
werdest benehmen
er/sie/es
werde benehmen
wir
werden benehmen
ihr
werdet benehmen
sie/Sie
werden benehmen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde benommen haben
du
werdest benommen haben
er/sie/es
werde benommen haben
wir
werden benommen haben
ihr
werdet benommen haben
sie/Sie
werden benommen haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
benähme
du
benähmest; benähmst
er/sie/es
benähme
wir
benähmen
ihr
benähmet; benähmt
sie/Sie
benähmen
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte benommen
du
hättest benommen
er/sie/es
hätte benommen
wir
hätten benommen
ihr
hättet benommen
sie/Sie
hätten benommen
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde benehmen
du
würdest benehmen
er/sie/es
würde benehmen
wir
würden benehmen
ihr
würdet benehmen
sie/Sie
würden benehmen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde benommen haben
du
würdest benommen haben
er/sie/es
würde benommen haben
wir
würden benommen haben
ihr
würdet benommen haben
sie/Sie
würden benommen haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [benehmen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
benimm
ihr
benehmt
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [benehmen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
