Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
lehne
du
lehnst
er/sie/es
lehnt
wir
lehnen
ihr
lehnt
sie/Sie
lehnen
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
lehnte
du
lehntest
er/sie/es
lehnte
wir
lehnten
ihr
lehntet
sie/Sie
lehnten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe gelehnt
du
hast gelehnt
er/sie/es
hat gelehnt
wir
haben gelehnt
ihr
habt gelehnt
sie/Sie
haben gelehnt
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte gelehnt
du
hattest gelehnt
er/sie/es
hatte gelehnt
wir
hatten gelehnt
ihr
hattet gelehnt
sie/Sie
hatten gelehnt
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde lehnen
du
wirst lehnen
er/sie/es
wird lehnen
wir
werden lehnen
ihr
werdet lehnen
sie/Sie
werden lehnen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde gelehnt haben
du
wirst gelehnt haben
er/sie/es
wird gelehnt haben
wir
werden gelehnt haben
ihr
werdet gelehnt haben
sie/Sie
werden gelehnt haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [lehnen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
lehne
du
lehnest
er/sie/es
lehne
wir
lehnen
ihr
lehnet
sie/Sie
lehnen
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe gelehnt
du
habest gelehnt
er/sie/es
habe gelehnt
wir
haben gelehnt
ihr
habet gelehnt
sie/Sie
haben gelehnt
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde lehnen
du
werdest lehnen
er/sie/es
werde lehnen
wir
werden lehnen
ihr
werdet lehnen
sie/Sie
werden lehnen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde gelehnt haben
du
werdest gelehnt haben
er/sie/es
werde gelehnt haben
wir
werden gelehnt haben
ihr
werdet gelehnt haben
sie/Sie
werden gelehnt haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
lehnte
du
lehntest
er/sie/es
lehnte
wir
lehnten
ihr
lehntet
sie/Sie
lehnten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte gelehnt
du
hättest gelehnt
er/sie/es
hätte gelehnt
wir
hätten gelehnt
ihr
hättet gelehnt
sie/Sie
hätten gelehnt
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde lehnen
du
würdest lehnen
er/sie/es
würde lehnen
wir
würden lehnen
ihr
würdet lehnen
sie/Sie
würden lehnen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde gelehnt haben
du
würdest gelehnt haben
er/sie/es
würde gelehnt haben
wir
würden gelehnt haben
ihr
würdet gelehnt haben
sie/Sie
würden gelehnt haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [lehnen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
lehne; lehn
ihr
lehnt
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [lehnen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
