Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
notiere
du
notierst
er/sie/es
notiert
wir
notieren
ihr
notiert
sie/Sie
notieren
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
notierte
du
notiertest
er/sie/es
notierte
wir
notierten
ihr
notiertet
sie/Sie
notierten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe notiert
du
hast notiert
er/sie/es
hat notiert
wir
haben notiert
ihr
habt notiert
sie/Sie
haben notiert
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte notiert
du
hattest notiert
er/sie/es
hatte notiert
wir
hatten notiert
ihr
hattet notiert
sie/Sie
hatten notiert
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde notieren
du
wirst notieren
er/sie/es
wird notieren
wir
werden notieren
ihr
werdet notieren
sie/Sie
werden notieren
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde notiert haben
du
wirst notiert haben
er/sie/es
wird notiert haben
wir
werden notiert haben
ihr
werdet notiert haben
sie/Sie
werden notiert haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [notieren]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
notiere
du
notierest
er/sie/es
notiere
wir
notieren
ihr
notieret
sie/Sie
notieren
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe notiert
du
habest notiert
er/sie/es
habe notiert
wir
haben notiert
ihr
habet notiert
sie/Sie
haben notiert
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde notieren
du
werdest notieren
er/sie/es
werde notieren
wir
werden notieren
ihr
werdet notieren
sie/Sie
werden notieren
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde notiert haben
du
werdest notiert haben
er/sie/es
werde notiert haben
wir
werden notiert haben
ihr
werdet notiert haben
sie/Sie
werden notiert haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
notierte
du
notiertest
er/sie/es
notierte
wir
notierten
ihr
notiertet
sie/Sie
notierten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte notiert
du
hättest notiert
er/sie/es
hätte notiert
wir
hätten notiert
ihr
hättet notiert
sie/Sie
hätten notiert
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde notieren
du
würdest notieren
er/sie/es
würde notieren
wir
würden notieren
ihr
würdet notieren
sie/Sie
würden notieren
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde notiert haben
du
würdest notiert haben
er/sie/es
würde notiert haben
wir
würden notiert haben
ihr
würdet notiert haben
sie/Sie
würden notiert haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [notieren]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
notiere; notier
ihr
notiert
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [notieren]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
