Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
orientiere
du
orientierst
er/sie/es
orientiert
wir
orientieren
ihr
orientiert
sie/Sie
orientieren
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
orientierte
du
orientiertest
er/sie/es
orientierte
wir
orientierten
ihr
orientiertet
sie/Sie
orientierten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe orientiert
du
hast orientiert
er/sie/es
hat orientiert
wir
haben orientiert
ihr
habt orientiert
sie/Sie
haben orientiert
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte orientiert
du
hattest orientiert
er/sie/es
hatte orientiert
wir
hatten orientiert
ihr
hattet orientiert
sie/Sie
hatten orientiert
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde orientieren
du
wirst orientieren
er/sie/es
wird orientieren
wir
werden orientieren
ihr
werdet orientieren
sie/Sie
werden orientieren
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde orientiert haben
du
wirst orientiert haben
er/sie/es
wird orientiert haben
wir
werden orientiert haben
ihr
werdet orientiert haben
sie/Sie
werden orientiert haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [orientieren]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
orientiere
du
orientierest
er/sie/es
orientiere
wir
orientieren
ihr
orientieret
sie/Sie
orientieren
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe orientiert
du
habest orientiert
er/sie/es
habe orientiert
wir
haben orientiert
ihr
habet orientiert
sie/Sie
haben orientiert
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde orientieren
du
werdest orientieren
er/sie/es
werde orientieren
wir
werden orientieren
ihr
werdet orientieren
sie/Sie
werden orientieren
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde orientiert haben
du
werdest orientiert haben
er/sie/es
werde orientiert haben
wir
werden orientiert haben
ihr
werdet orientiert haben
sie/Sie
werden orientiert haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
orientierte
du
orientiertest
er/sie/es
orientierte
wir
orientierten
ihr
orientiertet
sie/Sie
orientierten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte orientiert
du
hättest orientiert
er/sie/es
hätte orientiert
wir
hätten orientiert
ihr
hättet orientiert
sie/Sie
hätten orientiert
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde orientieren
du
würdest orientieren
er/sie/es
würde orientieren
wir
würden orientieren
ihr
würdet orientieren
sie/Sie
würden orientieren
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde orientiert haben
du
würdest orientiert haben
er/sie/es
würde orientiert haben
wir
würden orientiert haben
ihr
würdet orientiert haben
sie/Sie
würden orientiert haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [orientieren]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
orientiere; orientier
ihr
orientiert
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [orientieren]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
