Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
orte
du
ortest
er/sie/es
ortet
wir
orten
ihr
ortet
sie/Sie
orten
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
ortete
du
ortetest
er/sie/es
ortete
wir
orteten
ihr
ortetet
sie/Sie
orteten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe geortet
du
hast geortet
er/sie/es
hat geortet
wir
haben geortet
ihr
habt geortet
sie/Sie
haben geortet
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte geortet
du
hattest geortet
er/sie/es
hatte geortet
wir
hatten geortet
ihr
hattet geortet
sie/Sie
hatten geortet
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde orten
du
wirst orten
er/sie/es
wird orten
wir
werden orten
ihr
werdet orten
sie/Sie
werden orten
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde geortet haben
du
wirst geortet haben
er/sie/es
wird geortet haben
wir
werden geortet haben
ihr
werdet geortet haben
sie/Sie
werden geortet haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [orten]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
orte
du
ortest
er/sie/es
orte
wir
orten
ihr
ortet
sie/Sie
orten
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe geortet
du
habest geortet
er/sie/es
habe geortet
wir
haben geortet
ihr
habet geortet
sie/Sie
haben geortet
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde orten
du
werdest orten
er/sie/es
werde orten
wir
werden orten
ihr
werdet orten
sie/Sie
werden orten
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde geortet haben
du
werdest geortet haben
er/sie/es
werde geortet haben
wir
werden geortet haben
ihr
werdet geortet haben
sie/Sie
werden geortet haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
ortete
du
ortetest
er/sie/es
ortete
wir
orteten
ihr
ortetet
sie/Sie
orteten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte geortet
du
hättest geortet
er/sie/es
hätte geortet
wir
hätten geortet
ihr
hättet geortet
sie/Sie
hätten geortet
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde orten
du
würdest orten
er/sie/es
würde orten
wir
würden orten
ihr
würdet orten
sie/Sie
würden orten
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde geortet haben
du
würdest geortet haben
er/sie/es
würde geortet haben
wir
würden geortet haben
ihr
würdet geortet haben
sie/Sie
würden geortet haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [orten]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
orte; ort
ihr
ortet
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [orten]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);