Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
schockiere
du
schockierst
er/sie/es
schockiert
wir
schockieren
ihr
schockiert
sie/Sie
schockieren
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
schockierte
du
schockiertest
er/sie/es
schockierte
wir
schockierten
ihr
schockiertet
sie/Sie
schockierten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe schockiert
du
hast schockiert
er/sie/es
hat schockiert
wir
haben schockiert
ihr
habt schockiert
sie/Sie
haben schockiert
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte schockiert
du
hattest schockiert
er/sie/es
hatte schockiert
wir
hatten schockiert
ihr
hattet schockiert
sie/Sie
hatten schockiert
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde schockieren
du
wirst schockieren
er/sie/es
wird schockieren
wir
werden schockieren
ihr
werdet schockieren
sie/Sie
werden schockieren
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde schockiert haben
du
wirst schockiert haben
er/sie/es
wird schockiert haben
wir
werden schockiert haben
ihr
werdet schockiert haben
sie/Sie
werden schockiert haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [schockieren]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
schockiere
du
schockierest
er/sie/es
schockiere
wir
schockieren
ihr
schockieret
sie/Sie
schockieren
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe schockiert
du
habest schockiert
er/sie/es
habe schockiert
wir
haben schockiert
ihr
habet schockiert
sie/Sie
haben schockiert
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde schockieren
du
werdest schockieren
er/sie/es
werde schockieren
wir
werden schockieren
ihr
werdet schockieren
sie/Sie
werden schockieren
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde schockiert haben
du
werdest schockiert haben
er/sie/es
werde schockiert haben
wir
werden schockiert haben
ihr
werdet schockiert haben
sie/Sie
werden schockiert haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
schockierte
du
schockiertest
er/sie/es
schockierte
wir
schockierten
ihr
schockiertet
sie/Sie
schockierten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte schockiert
du
hättest schockiert
er/sie/es
hätte schockiert
wir
hätten schockiert
ihr
hättet schockiert
sie/Sie
hätten schockiert
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde schockieren
du
würdest schockieren
er/sie/es
würde schockieren
wir
würden schockieren
ihr
würdet schockieren
sie/Sie
würden schockieren
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde schockiert haben
du
würdest schockiert haben
er/sie/es
würde schockiert haben
wir
würden schockiert haben
ihr
würdet schockiert haben
sie/Sie
würden schockiert haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [schockieren]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
schockiere; schockier
ihr
schockiert
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [schockieren]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
