Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
verankere
du
verankerst
er/sie/es
verankert
wir
verankern
ihr
verankert
sie/Sie
verankern
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
verankerte
du
verankertest
er/sie/es
verankerte
wir
verankerten
ihr
verankertet
sie/Sie
verankerten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe verankert
du
hast verankert
er/sie/es
hat verankert
wir
haben verankert
ihr
habt verankert
sie/Sie
haben verankert
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte verankert
du
hattest verankert
er/sie/es
hatte verankert
wir
hatten verankert
ihr
hattet verankert
sie/Sie
hatten verankert
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde verankern
du
wirst verankern
er/sie/es
wird verankern
wir
werden verankern
ihr
werdet verankern
sie/Sie
werden verankern
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde verankert haben
du
wirst verankert haben
er/sie/es
wird verankert haben
wir
werden verankert haben
ihr
werdet verankert haben
sie/Sie
werden verankert haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [verankern]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
verankere
du
verankerst
er/sie/es
verankere
wir
verankern
ihr
verankert
sie/Sie
verankern
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe verankert
du
habest verankert
er/sie/es
habe verankert
wir
haben verankert
ihr
habet verankert
sie/Sie
haben verankert
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde verankern
du
werdest verankern
er/sie/es
werde verankern
wir
werden verankern
ihr
werdet verankern
sie/Sie
werden verankern
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde verankert haben
du
werdest verankert haben
er/sie/es
werde verankert haben
wir
werden verankert haben
ihr
werdet verankert haben
sie/Sie
werden verankert haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
verankerte
du
verankertest
er/sie/es
verankerte
wir
verankerten
ihr
verankertet
sie/Sie
verankerten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte verankert
du
hättest verankert
er/sie/es
hätte verankert
wir
hätten verankert
ihr
hättet verankert
sie/Sie
hätten verankert
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde verankern
du
würdest verankern
er/sie/es
würde verankern
wir
würden verankern
ihr
würdet verankern
sie/Sie
würden verankern
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde verankert haben
du
würdest verankert haben
er/sie/es
würde verankert haben
wir
würden verankert haben
ihr
würdet verankert haben
sie/Sie
würden verankert haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [verankern]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
verankere
ihr
verankert
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [verankern]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
