Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
verleihe
du
verleihst
er/sie/es
verleiht
wir
verleihen
ihr
verleiht
sie/Sie
verleihen
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
verlieh
du
verliehst
er/sie/es
verlieh
wir
verliehen
ihr
verlieht
sie/Sie
verliehen
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe verliehen
du
hast verliehen
er/sie/es
hat verliehen
wir
haben verliehen
ihr
habt verliehen
sie/Sie
haben verliehen
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte verliehen
du
hattest verliehen
er/sie/es
hatte verliehen
wir
hatten verliehen
ihr
hattet verliehen
sie/Sie
hatten verliehen
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde verleihen
du
wirst verleihen
er/sie/es
wird verleihen
wir
werden verleihen
ihr
werdet verleihen
sie/Sie
werden verleihen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde verliehen haben
du
wirst verliehen haben
er/sie/es
wird verliehen haben
wir
werden verliehen haben
ihr
werdet verliehen haben
sie/Sie
werden verliehen haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [verleihen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
verleihe
du
verleihest
er/sie/es
verleihe
wir
verleihen
ihr
verleihet
sie/Sie
verleihen
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe verliehen
du
habest verliehen
er/sie/es
habe verliehen
wir
haben verliehen
ihr
habet verliehen
sie/Sie
haben verliehen
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde verleihen
du
werdest verleihen
er/sie/es
werde verleihen
wir
werden verleihen
ihr
werdet verleihen
sie/Sie
werden verleihen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde verliehen haben
du
werdest verliehen haben
er/sie/es
werde verliehen haben
wir
werden verliehen haben
ihr
werdet verliehen haben
sie/Sie
werden verliehen haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
verliehe
du
verliehest
er/sie/es
verliehe
wir
verliehen
ihr
verliehet
sie/Sie
verliehen
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte verliehen
du
hättest verliehen
er/sie/es
hätte verliehen
wir
hätten verliehen
ihr
hättet verliehen
sie/Sie
hätten verliehen
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde verleihen
du
würdest verleihen
er/sie/es
würde verleihen
wir
würden verleihen
ihr
würdet verleihen
sie/Sie
würden verleihen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde verliehen haben
du
würdest verliehen haben
er/sie/es
würde verliehen haben
wir
würden verliehen haben
ihr
würdet verliehen haben
sie/Sie
würden verliehen haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [verleihen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
verleihe; verleih
ihr
verleiht
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [verleihen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
