Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
greife zu
du
greifst zu
er/sie/es
greift zu
wir
greifen zu
ihr
greift zu
sie/Sie
greifen zu
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
griff zu
du
griffst zu
er/sie/es
griff zu
wir
griffen zu
ihr
grifft zu
sie/Sie
griffen zu
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe zugegriffen
du
hast zugegriffen
er/sie/es
hat zugegriffen
wir
haben zugegriffen
ihr
habt zugegriffen
sie/Sie
haben zugegriffen
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte zugegriffen
du
hattest zugegriffen
er/sie/es
hatte zugegriffen
wir
hatten zugegriffen
ihr
hattet zugegriffen
sie/Sie
hatten zugegriffen
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde zugreifen
du
wirst zugreifen
er/sie/es
wird zugreifen
wir
werden zugreifen
ihr
werdet zugreifen
sie/Sie
werden zugreifen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde zugegriffen haben
du
wirst zugegriffen haben
er/sie/es
wird zugegriffen haben
wir
werden zugegriffen haben
ihr
werdet zugegriffen haben
sie/Sie
werden zugegriffen haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [zugreifen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
greife zu
du
greifest zu
er/sie/es
greife zu
wir
greifen zu
ihr
greifet zu
sie/Sie
greifen zu
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe zugegriffen
du
habest zugegriffen
er/sie/es
habe zugegriffen
wir
haben zugegriffen
ihr
habet zugegriffen
sie/Sie
haben zugegriffen
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde zugreifen
du
werdest zugreifen
er/sie/es
werde zugreifen
wir
werden zugreifen
ihr
werdet zugreifen
sie/Sie
werden zugreifen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde zugegriffen haben
du
werdest zugegriffen haben
er/sie/es
werde zugegriffen haben
wir
werden zugegriffen haben
ihr
werdet zugegriffen haben
sie/Sie
werden zugegriffen haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
griffe zu
du
griffest zu
er/sie/es
griffe zu
wir
griffen zu
ihr
griffet zu
sie/Sie
griffen zu
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte zugegriffen
du
hättest zugegriffen
er/sie/es
hätte zugegriffen
wir
hätten zugegriffen
ihr
hättet zugegriffen
sie/Sie
hätten zugegriffen
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde zugreifen
du
würdest zugreifen
er/sie/es
würde zugreifen
wir
würden zugreifen
ihr
würdet zugreifen
sie/Sie
würden zugreifen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde zugegriffen haben
du
würdest zugegriffen haben
er/sie/es
würde zugegriffen haben
wir
würden zugegriffen haben
ihr
würdet zugegriffen haben
sie/Sie
würden zugegriffen haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [zugreifen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
greife zu; greif zu
ihr
greift zu
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [zugreifen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
