Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
existiere
du
existierst
er/sie/es
existiert
wir
existieren
ihr
existiert
sie/Sie
existieren
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
existierte
du
existiertest
er/sie/es
existierte
wir
existierten
ihr
existiertet
sie/Sie
existierten
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe existiert
du
hast existiert
er/sie/es
hat existiert
wir
haben existiert
ihr
habt existiert
sie/Sie
haben existiert
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte existiert
du
hattest existiert
er/sie/es
hatte existiert
wir
hatten existiert
ihr
hattet existiert
sie/Sie
hatten existiert
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde existieren
du
wirst existieren
er/sie/es
wird existieren
wir
werden existieren
ihr
werdet existieren
sie/Sie
werden existieren
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde existiert haben
du
wirst existiert haben
er/sie/es
wird existiert haben
wir
werden existiert haben
ihr
werdet existiert haben
sie/Sie
werden existiert haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [existieren]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
existiere
du
existierest
er/sie/es
existiere
wir
existieren
ihr
existieret
sie/Sie
existieren
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe existiert
du
habest existiert
er/sie/es
habe existiert
wir
haben existiert
ihr
habet existiert
sie/Sie
haben existiert
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde existieren
du
werdest existieren
er/sie/es
werde existieren
wir
werden existieren
ihr
werdet existieren
sie/Sie
werden existieren
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde existiert haben
du
werdest existiert haben
er/sie/es
werde existiert haben
wir
werden existiert haben
ihr
werdet existiert haben
sie/Sie
werden existiert haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
existierte
du
existiertest
er/sie/es
existierte
wir
existierten
ihr
existiertet
sie/Sie
existierten
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte existiert
du
hättest existiert
er/sie/es
hätte existiert
wir
hätten existiert
ihr
hättet existiert
sie/Sie
hätten existiert
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde existieren
du
würdest existieren
er/sie/es
würde existieren
wir
würden existieren
ihr
würdet existieren
sie/Sie
würden existieren
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde existiert haben
du
würdest existiert haben
er/sie/es
würde existiert haben
wir
würden existiert haben
ihr
würdet existiert haben
sie/Sie
würden existiert haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [existieren]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
existiere; existier
ihr
existiert
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [existieren]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
