Odmienianie czasowników to inaczej koniugacja i polega na dopasowaniu bezokolicznikowej formy danego czasownika do określonego czasu. Zmiany, zwykle dokonywane za pomocą końcówek i słów pomocniczych, wyrażają kategorie gramatyczne związane z opisywanym działaniem lub stanem, takie jak osoba, liczba, czas, aspekt i tryb. Czasowniki są podzielone na kilka klas zgodnie z ich formą koniugacji i można im przypisać wzorce, aby pomóc w tworzeniu prawidłowych form.
Istnieją proste formy czasownika (np. ich mache, ich machte) i złożone formy, w których używa się czasownika posiłkowego (np. ich habe gemacht, ich werde machen).
W języku niemieckim jest w sumie 6 czasów. Dwa z nich są proste: czas teraźniejszy prosty (Präsens) i czas przeszły prosty (Präteritum). Pozostałe cztery czasy są złożone, czyli są to takie czasy, które łączą czasownik posiłkowy i formę bezokolicznika lub imiesłowu przeszłego czasownika głównego niosącego znaczenie. Czasy złożone obejmują czas przyszły prosty (Futur I), czas teraźniejszy dokonany (Perfekt), czas przeszły dokonany (Plusquamperfekt) i czas przyszły dokonany (Futur II).
... ...
Więcej informacji
Czas teraźniejszy prosty – Präsens
ich
bestehe fort
du
bestehst fort
er/sie/es
besteht fort
wir
bestehen fort
ihr
besteht fort
sie/Sie
bestehen fort
Czas przeszły prosty – Präteritum
ich
bestand fort
du
bestandest fort; bestandst fort
er/sie/es
bestand fort
wir
bestanden fort
ihr
bestandet fort
sie/Sie
bestanden fort
Czas teraźniejszy dokonany – Perfekt
ich
habe fortbestanden
du
hast fortbestanden
er/sie/es
hat fortbestanden
wir
haben fortbestanden
ihr
habt fortbestanden
sie/Sie
haben fortbestanden
Czas przeszły dokonany – Plusquamperfekt
ich
hatte fortbestanden
du
hattest fortbestanden
er/sie/es
hatte fortbestanden
wir
hatten fortbestanden
ihr
hattet fortbestanden
sie/Sie
hatten fortbestanden
Czas przyszły prosty – Futur I
ich
werde fortbestehen
du
wirst fortbestehen
er/sie/es
wird fortbestehen
wir
werden fortbestehen
ihr
werdet fortbestehen
sie/Sie
werden fortbestehen
Czas przyszły dokonany – Futur II
ich
werde fortbestanden haben
du
wirst fortbestanden haben
er/sie/es
wird fortbestanden haben
wir
werden fortbestanden haben
ihr
werdet fortbestanden haben
sie/Sie
werden fortbestanden haben
Tryb łączący czasownika regularny czasownik [fortbestehen]
Tryb łączący (niem. konjunktiv, od późnołacińskiego modus coniunctivus, tłumaczone jako forma struktury zdania i wywodzące się od łacińskiego czasownika coniungere – łączyć).
Tryb łączący to specjalna forma czasownika, która zwykle wyraża, że działanie jest warunkowe lub hipotetyczne.
Wyraża możliwe, prawdopodobne, hipotetyczne, pożądane, przerażające lub konieczne działania (wskazując tym samym stosunek mówiącego do działania). Jest to forma używana do wyrażenia czegoś co się wyobraża, a co może się nigdy nie wydarzyć. Używa się jej, aby wypowiedź została odebrana jako subiektywna lub wyrażająca zwątpienie lub niepewność.
W języku niemieckim istnieje tryb łączący I i tryb łączący II.
Tryb łączący I obejmuje czas teraźniejszy (np. er sei, er habe) oraz przyszły prosty i dokonany.
Tryb łączący I zwykle wyraża czyjąś opinię, często mało prawdopodobną z punktu widzenia mówiącego (tryb oznajmujący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause ist. – Mówi, że nikogo nie ma w domu. X tryb łączący w czasie teraźniejszym: Er sagt, dass niemand zu Hause sei – Mówi, że (podobno) nikogo nie ma w domu).
Tryb łączący II obejmuje czas przeszły prosty (er wäre, er hätte) i czas przeszły dokonany.
... ...
Więcej informacji
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy prosty – Konjunktiv I
ich
bestehe fort
du
bestehest fort
er/sie/es
bestehe fort
wir
bestehen fort
ihr
bestehet fort
sie/Sie
bestehen fort
Tryb łączący I: Czas teraźniejszy dokonany – Konjunktiv I
ich
habe fortbestanden
du
habest fortbestanden
er/sie/es
habe fortbestanden
wir
haben fortbestanden
ihr
habet fortbestanden
sie/Sie
haben fortbestanden
Tryb łączący I: Czas przyszły prosty – Konjunktiv I: Futur I
ich
werde fortbestehen
du
werdest fortbestehen
er/sie/es
werde fortbestehen
wir
werden fortbestehen
ihr
werdet fortbestehen
sie/Sie
werden fortbestehen
Tryb łączący I: Czas przyszły dokonany - Konjuktiv I: Futur II
ich
werde fortbestanden haben
du
werdest fortbestanden haben
er/sie/es
werde fortbestanden haben
wir
werden fortbestanden haben
ihr
werdet fortbestanden haben
sie/Sie
werden fortbestanden haben
Tryb łączący II: Czas przeszły prosty – Konjunktiv II: Präteritum
ich
bestünde fort; bestände fort
du
bestündest fort; beständest fort
er/sie/es
bestünde fort; bestände fort
wir
bestünden fort; beständen fort
ihr
bestündet fort; beständet fort
sie/Sie
bestünden fort; beständen fort
Tryb łączący II: Czas przeszły dokonany – Konjunktiv II: Plusquamperfekt
ich
hätte fortbestanden
du
hättest fortbestanden
er/sie/es
hätte fortbestanden
wir
hätten fortbestanden
ihr
hättet fortbestanden
sie/Sie
hätten fortbestanden
Tryb łączący II: Czas przyszły prosty – Konjunktiv II: Futur I
ich
würde fortbestehen
du
würdest fortbestehen
er/sie/es
würde fortbestehen
wir
würden fortbestehen
ihr
würdet fortbestehen
sie/Sie
würden fortbestehen
Tryb łączący II: Czas przyszły dokonany – Konjunktiv II: Futur II
ich
würde fortbestanden haben
du
würdest fortbestanden haben
er/sie/es
würde fortbestanden haben
wir
würden fortbestanden haben
ihr
würdet fortbestanden haben
sie/Sie
würden fortbestanden haben
Tryb rozkazujący (imperatywne) czasownikiregularny czasownik [fortbestehen]
Tryb rozkazujący (niem. imperativ, od łac. imperativus) to forma czasownika wyrażająca nakaz, prośbę lub zakaz. W wielu przypadkach użycie trybu rozkazującego może wydawać się nieuprzejme. Dlatego polecenie jest często wyrażane w bardziej uprzejmy sposób, przy użyciu innych środków gramatycznych.
... ...
Więcej informacji
Tryb rozkazujący – Imperativ
du
bestehe fort; besteh fort
ihr
besteht fort
Formy imiesłowowe (Partizip) czasownika regularny czasownik [fortbestehen]
Forma imiesłowowa (niem. partizip, od łac. participare – „brać udział”) to nieokreślona forma czasownika, której można używać na wiele sposobów:
tworzyć czasy złożone;
tworzyć stronę bierną;
jako przymiotnik;
jako alternatywa dla zdań podrzędnych (kondensatory zdań);
